Wie is Rania? — Gedeelde Ervaringen

Vrouw 30 - 39

Rania (31) vergeet soms dat ze dakloos is. Overdag houdt ze zichzelf met positieve dingen bezig. Ze wandelt door de stad, sport, spreekt af met vriendinnen en doet vrijwilligerswerk. Aan het eind van de dag is het confronterend om Leger des Heils binnen te lopen. Bij het Leger des Heils overnachten mensen die niet op haar lijken, mensen met psychoses, mensen die drugs gebruiken – niet mensen die zich leuk aankleden om ’s avonds een drankje met vriendinnen te gaan drinken.

Het is de tweede keer dat Rania dakloos is geworden. De eerste keer was zij tweeëntwintig en had zij net haar nichtje verloren, haar soulmate, en toen woonde ze nog bij haar ouders die haar mentaal kapot maakten.

De eerste keer dat Rania dakloos werd sliep zij bij vriendinnen. Toen het haar bijna zes jaar later voor de tweede keer overkwam, voelde ze zich numb. Ze had de kracht niet meer om hulp van vrienden te vragen en kon soms op een bankje in de regen zitten, zonder het te voelen. Uiteindelijk kwam de hulp uit onverwachte hoek. Iemand in de moskee had door dat het niet goed met haar ging en bleef haar aanmoedigen om haar situatie te veranderen. Dat is met zijn steun gelukt. Nu heeft ze, na een jaar bij het Leger des Heils, net de sleutels van haar eigen appartement.

maart 2023

Om de privacy van deze persoon te beschermen is gebruik gemaakt van een verzonnen naam. De werkelijke naam van Rania is bij de redactie bekend.

Rania Vrouw 30 - 39

Als degene bij wie je in huis woont zijn of haar macht misbruikt, kan dat een reden zijn om daar weg te gaan

‘Begin 2014 ben ik dakloos geworden. Ik woonde toen bij m’n tante. Ze had mij in huis genomen, bij mijn ouders liep het allemaal niet zo lekker. Ik was rond de 21, 22. Ik had net m’n nichtje verloren, ze had zelfmoord gepleegd. Daarom maakte iedereen zich zorgen om mij, omdat ik en m’n nichtje heel close waren. Op een gegeven moment liep het bij mijn tante ook niet lekker. Haar inmiddels ex-man begon zijn macht naar mij toe te misbruiken. Hij ging dreigen met: “Je moet dit doen of dat doen en als het je niet bevalt ga je maar uit huis.” Ik ga dan niet blijven. I was like: “Oké, ja prima. Doei.”

Rania Vrouw 30 - 39

Als je geen huis meer hebt, heb je geen stabiliteit en kunnen andere dingen ook moeilijker worden

‘Toen werd ik opgevangen wel door vriendinnen hier en daar en dan zwerf je van de ene plek naar de andere plek, maar ja, je hebt geen stabiliteit meer. Ik kon ook niet meer naar school. Je moet een stageplek hebben, anders mag je de lessen niet volgen. En ik had een stageplek in de kraamzorg. Maar mijn contactpersoon was ineens spoorloos. Dus ja, ik was m’n nicht verloren, school en stage en weg bij m’n tante. En toen kreeg ik ook nog m’n schulden erbij van school, want als je het niet afmaakt of niet meer komt, dan moet je het bedrag wel betalen, in één keer. Dus eigenlijk was alles een teringzooi voor mij.’

Rania Vrouw 30 - 39

Als je wereld in duigen valt, probeer dan op jezelf te bouwen

‘Op een gegeven moment, valt je hele wereld natuurlijk in duigen. Je hebt je ouders niet waar je op kan bouwen, familie niet, mensen om je heen, school niet, stage niet. En als je ook nog zo jong bent denk je van: ja, het is één boze wereld. Niemand wil het je gunnen, je komt niet echt vooruit. Ik heb altijd ook wel in een depressie gezeten, een chronische depressie door m’n ADHD. Ik kan eigenlijk op niemand bouwen, dus ik heb mezelf tot op de dag van vandaag aangegeven van: bouw gewoon op jezelf.’

Rania Vrouw 30 - 39

Als je alleen jezelf vertrouwt is het voor echte vrienden moeilijk om je te helpen

‘Op jezelf bouwen heeft z’n voordelen en nadelen. Kijk, nu heb ik wel de juiste mensen om me heen en de juiste vriendinnen, maar als er iets aan de hand is of ik wil iets vragen, dan durf ik dat niet. Omdat ik gewoon mezelf zo heb aangeleerd: op niemand bouwen dus ook niks vragen. Dus mijn vriendinnen worden nu soms boos van: waarom heb je niks gezegd? Maar als je zo jezelf hebt aangeleerd van: nee, nee, nee, nee, nee op niemand bouwen, niet kwetsbaar openstellen, dan is dat heel moeilijk.’

Rania Vrouw 30 - 39

Als het je lukt om iets met je vrienden te delen, dan lucht dat op

‘Dat merk ik dus nu, omdat ik nu de juiste vrienden heb. Dan uit ik me weleens en dan voel ik me opgelucht. Dat is wel fijner dan alles opkroppen van binnen en helemaal in m’n eigen bubbeltje zitten. Je kan daardoor ook beter relativeren. Als ik m’n zegje heb gedaan en gedeeld heb hoe ik me voel, dan wordt het effetjes weer clear in m’n hoofd en dan ga ik weer naar oplossingen zoeken of zie ik het weer positief.’

Rania Vrouw 30 - 39

Probeer niet te bezwijken voor criminaliteit, drugs of prostitutie, dan raak je jezelf kwijt

‘Het is gewoon een overlevingsmechanisme, dat op mezelf bouwen. Ik heb ook bijvoorbeeld meiden om me heen gezien die echt het verkeerde pad op gingen. Dus de criminaliteit of drugs of prostitutie. Voor mij was het echt van: nee, ik mag mezelf niet verliezen, ik moet gewoon blijven strijden, blijven bikkelen, positief blijven, dat soort dingen. Ja, hoe shit het ook is, hoe heftig het ook is, ik vertik het gewoon om te bezwijken. Ik wil niet daaronder bezwijken en dat ik mezelf volledig kwijtraak. Ik wil niet denken van: weet je, fuck it, het leven is kut, ik ga lekker aan de drugs of ik ga lekker een andere kant op of zo, snap je?’

Rania Vrouw 30 - 39

Voor je mentale toestand kan het in sommige gevallen beter zijn om niet meer bij je ouders te wonen

‘Voor mijn mentale toestand kon ik niet meer bij mijn ouders blijven. Ik weet echt niet waar ik zou zijn. Ja, ik ben best wel eigenlijk een heel gevoelig persoon en het maakte me gewoon echt kapot van binnen. Dus ik trok het niet meer. Ik dacht: ik moet hier gewoon weg, anders ga ik mezelf misschien ook iets aandoen of ga ik misschien helemaal van het padje af. Dus ja, op een gegeven moment moet je voor jezelf kiezen.’

Rania Vrouw 30 - 39

Emotionele mishandeling maakt je nog meer kapot dan fysieke mishandeling

‘Je gaat eraan onderdoor, alles wat je ouders tegen je zegen. En dat is niet één keer, niet twee keer, dat is gewoon een jarenlange opbouw. Op een gegeven moment was ik er gewoon klaar mee. De depressie was door m’n chemische onbalans in m’n hoofd, maar ook gewoon de thuissituatie. Het was een combinatie. Toen dacht ik: nee, ik moet me gewoon thuis goed en veilig voelen, emotioneel ook. Het was gewoon een vorm van negativiteit waar ik geen zin meer in had. Ja, fysiek werd ik ook mishandeld, maar dat kun je dan wel handelen. Maar het was meer dat emotionele, dat maakt je juist meer kapot.’

Nóg wijzer worden? Vragen en antwoorden

Stel een vraag aan de redactie

Uw kunt uw vraag anoniem stellen. Gedeelde Ervaringen behoudt het recht uw vraag niet te publiceren en/of in behandeling te nemen.

Dit formulier is beveiligd met reCAPTCHA van Google | Privacy - Voorwaarden