Mandika is een Nederlandse van Afrikaanse herkomst kwam vanuit het West Afrikaanse Guinee naar Nederland met het verlangen een nieuw, zelfstandig leven op te bouwen. Ze wilde niet langer afhankelijk zijn van anderen om in haar elementaire levensbehoeften te kunnen voorzien: woning, werk, en inkomen. Na een lange zoektocht heeft ze nu eindelijk haar thuis gevonden. Maar ze is nog niet zonder schulden.
Het beeld dat ze van Nederland had, ontleende ze aan folders van de KLM: mooie, jonge blonde stewardessen in een strak op maat gesneden lichtblauw uniform met op de achtergrond blakend gezonde koeien die ervoor zorgen dat in elk huis melk uit de kranen stroomt. Op nog geen 5 duizend kilometer afstand zou ze ‘het paradijs op aarde’ vinden.
De werkelijkheid bleek anders: ze kreeg te maken met sjoemelaars die al maar al te goed de kwetsbaarheid van de jonge vrouw herkenden en er misbruik van maakten. Het ene tijdelijke verblijf volgde op het andere, en altijd was er dat gebrek aan geld. Ook in haar huwelijk met een Nederlandse man was ‘er gedoe met geld en (belasting-)schulden.’ En toch bleef ze ‘omdat ik het leven in mijn geboorteland ontwend ben en in mijn dromen wil blijven geloven.’
Sinds kort woont ze, met haar zoon, in een ruim nieuwbouw appartement, vlakbij de Amstel. Opvallend is Mandika’s onverwoestbare optimisme en haar laconieke houding tegenover de rits aan misère die haar leven tot nu toe kenmerkt. Ze blijft hopen op een betere toekomst. ‘Ik moet wel.’