Hayden was achttien jaar toen hij zijn spullen inpakte om naar een crisisplek te gaan. Hij had ontdekt dat hij zich geen vrouw, maar een man voelt en op vrouwen valt. Zijn moeder gaf hem geen ruimte om zichzelf te zijn, ze verbood hem vooral dingen.
Hayden zat een jaar op een crisisplek en daarna verhuisde hij naar een begeleid wonen groep voor jongeren waar hij nog steeds woont. Hij hoopt op een gegeven moment op zichzelf te kunnen gaan wonen, maar is daar voor zijn gevoel nog niet aan toe. De komende tijd wil hij aan de slag met het opbouwen van een sociaal netwerk, hij is bang dat hij zonder dat netwerk de deur niet genoeg uit zal gaan en in een depressie raakt.
Van huis uit heeft hij een aantal basisvaardigheden wel geleerd: douchen, voor zichzelf koken en schoonmaken, maar niet hoe hij emotionele steun kan organiseren. Hij hoopt dat het lukt om via zijn hobby’s: puzzelen, muziek maken of fotograferen, nieuwe vrienden te maken, maar hij vindt het ook spannend. Daarnaast is hij bezig met het halen van zijn rijbewijs en wil hij bezorger worden. Het lijkt hem de perfecte combinatie: iets voor andere mensen betekenen die bijvoorbeeld medicijnen nodig hebben, maar ook voldoende tijd alleen on the road.