Wie is Cherie?

Vrouw 40 - 49

Cherie is vierenveertig en zeven jaar schulden vrij. Ze werkte bij een bank toen ze TBC kreeg, waardoor ze vanaf haar middel verlamd raakte en in de ziektewet kwam. De ziektewet was niet voldoende om haar betalingsregelingen met de Belastingdienst en de gemeente na te komen. Zo begon het schuiven, het vullen van het ene gat met het andere. De inkomensconsulent die haar hielp met het aanvragen van een bijstandsuitkering, vroeg haar of zij ook schulden had. Dat was de eerste keer dat zij iemand hierover vertelde. Hiervoor leek het haar niet nodig, iedereen die zij kende had betalingsregelingen. Toen die regelingen door haar lagere inkomen een probleem waren geworden, wilde ze het zelf oplossen en ze was bang voor het vooroordeel van anderen: dat buitenlanders niet weten hoe ze met geld om moeten gaan. De inkomensconsulent raadde Cherie aan om met een schuldhulpverlener te praten, maar zij was aan het revalideren en zag dat niet als een prioriteit. De inkomensconsulent bood haar aan om het contact voor haar te regelen en zo is het balletje toch gaan rollen. De schuldhulpverlener kwam bij haar thuis om de stukken op te halen en regelde alles voor haar; precies wat Cherie op dat moment nodig had. Cherie was zo blij met deze hulp dat het haar inspireerde om tijdens haar revalidatie te starten met de opleiding ‘Schuldhulp en dienstverlening’. In de drie jaar dat zij in de schuldsanering zat, las ze boeken over de situatie waar ze zelf inzat. En ze vertelde het haar zussen. Haar oudste zus werd haar grootste steunpilaar en hield haar uit de depressie. Toen het traject afliep, viel Cherie niet in een gat: ze begon als vrijwilliger mensen te helpen met het openmaken van post van instanties en sinds tweeënhalf jaar heeft zij een baan als schuldhulpverlener.

Om de privacy van deze persoon te beschermen is gebruik gemaakt van een verzonnen naam. De werkelijke naam van Cherie is bij de redactie bekend.
Cherie Vrouw 40 - 49

Betaalregelingen lijken geen probleem, maar kunnen schulden worden

‘Ik had een baan bij een bank en een prima inkomen, maar niet genoeg om een aanslag van de Belasting te kunnen betalen. Ik spaarde niet, ik zette nooit iets opzij. En als je de optie krijgt om in termijnen te betalen, denk je: waarom zou ik dat niet doen? Toen ik ziek werd en in de WW kwam, kon ik de betaalregelingen niet meer betalen en dan gaat het opeens hard. Een openstaande vordering van dertig euro is na twee maanden opeens honderd euro.’
Cherie Vrouw 40 - 49

Betaal van alle vaste lasten eerst de huur

‘Wat ik wel altijd gedaan heb, is de huur betalen. Het is al triest dat je schulden hebt, maar in de schulden zitten en op straat staan is nog erger. Je kunt beter huilen met een dak boven je hoofd dan buiten.’
Cherie Vrouw 40 - 49

Accepteer hulp als het je aangeboden wordt

‘Toen ik nog aan het revalideren was en een uitkering aan ging vragen, vroeg de inkomensconsulent mij of ik ook schulden had. Dat was de eerste keer dat ik erover vertelde. Hij zei dat ik contact met de schuldhulpverlener op kon nemen, maar ik vond dat toen niet zo belangrijk. Hij vroeg me of hij voor mij mocht regelen dat de schuldhulpverlener bij me langs zou komen en dat vond ik wel goed. Zo is het balletje gaan rollen.’
Cherie Vrouw 40 - 49

Je hebt verschillende stijlen van schuldhulpverlening

‘Mijn schuldhulpverlener is bij mij thuisgekomen om stukken op te halen, omdat ik niet kon lopen en zij heeft echt alles voor me gedaan. Zij heeft een stap extra voor me gezet en dat had ik op dat moment heel erg nodig. Ik heb zoveel aan haar hulp gehad, dat ik tijdens het revalideren besloot om de opleiding Schuldhulp en maatschappelijke dienstverlening ben gaan doen. Nu werk ik zelf als schuldhulpverlener en zie ik het van de andere kant: er zijn mensen die heel zelfstandig hun schulden kunnen en willen aanpakken en er zijn mensen wiens hand je niet los kunt laten.’
Cherie Vrouw 40 - 49

Zoek een steunpilaar

‘Mijn ouders zijn overleden toen ik nog best jong was en mijn zus heeft de rol van ouder op zich genomen. Haar heb ik op een gegeven moment verteld dat ik schulden had. Zij stopte me wat extra’s toe op de verjaardagen van mijn kinderen of kwam uitgebreid voor me koken als ik jarig was. Ik kon haar altijd bellen als ik in de put zat. Haar steun betekende onbeschrijfelijk veel voor me en ik zou het iedereen in de schulden aanraden: zoek een steunpilaar en als je geen vrienden of familie hebt die die rol kunnen vervullen, dan zijn er ook vrijwilligers die dat goed kunnen.’
Cherie Vrouw 40 - 49

Hulp kan uit onverwachte hoeken komen

‘Ik heb het idee dat door over je schulden te vertellen, de schulden zich ook eerder oplossen. De hulp kan dan uit onverwachte hoeken komen. Van een buurvrouw, van een ver familielid. Des te meer mensen erover weten, des te meer mensen je kunnen helpen eruit te komen.’
Cherie Vrouw 40 - 49

Schaam je niet over de situatie, maar wees trots op hoe je met de situatie omgaat

‘Doordat ik ziek werd, kon ik mijn betalingsregelingen niet nakomen en zijn de schulden begonnen. Aan mijn ziekte kon ik niets doen en ik had geen betalingsregelingen voor spullen die ik op internet kocht of zo iets, alleen voor naheffingen van de Belasting die ik niet goed in kon schatten. Nu weet ik dat je daar elke maand iets voor apart moet zetten, maar dat wist ik toen niet. Je moet leren van je fouten, als je dat doet, doe je het goed. Dat heb ik nu geleerd en ik heb een studie afgerond en doe nu werk waar ik heel veel voldoening uithaal. Ik ben trots op hoe ik het heb gedaan.’
Cherie Vrouw 40 - 49

Een andere etnische achtergrond maakt de drempel om hulp te zoeken nog hoger

‘Ik ben zwart en ik was bang dat hulpverleners vooroordelen over mijn schulden zouden hebben. Zo’n idee van: Het zal wel online bestellen en niet betalen zijn. Nu ik zelf als schuldhulpverlener werk, zie ik meer mensen met een andere achtergrond die die angst hebben. In mijn ogen is de angst onterecht; mijn collega’s helpen witte mensen net zo goed als zwarte mensen. Maar die angst is er dus wel.’
Cherie Vrouw 40 - 49

Zorg dat je een plan voor de toekomst hebt en dat je dingen blijft doen waar je je goed over voelt

‘Tijdens de schuldsanering heeft het studeren en het perspectief van een baan in de schuldhulpverlening me geholpen. Verder hielp ik vrienden en familie met schulden, omdat ik wist hoeveel hulp kan betekenen. Dat gaf me een goed gevoel.’
Cherie Vrouw 40 - 49

Kinderen kunnen ook leren van een situatie van schulden

‘Ik heb geprobeerd altijd eerlijk te zijn tegenover mijn kinderen over dat ik schulden en weinig geld had, maar het is wel moeilijk om zo vaak nee te verkopen. Soms ging dat er bij mijn zoontje ook niet in. Nu is hij zeventien en heeft hij een bijbaan en ben ik trots op hoe hij het doet. Ik heb hem geleerd om, als hij iets leuks ziet, altijd eerst te denken: Heb ik het nodig? Zo niet: doorlopen. Ik vind dat hij verstandig met geld omgaat.’

Nóg wijzer worden? Vragen en antwoorden

Stel een vraag aan de redactie
Uw kunt uw vraag anoniem stellen. Gedeelde Ervaringen behoudt het recht uw vraag niet te publiceren en/of in behandeling te nemen.
Dit formulier is beveiligd met reCAPTCHA van Google | Privacy - Voorwaarden